My Death

Το τραγούδι το έμαθα κι εγώ, όπως πολλοί, από τον Μπόουι:

Ακούγεται ένα κανονικό τραγούδι του Μπόουι, σαν μια χλωμή εκδοχή του θεσπέσιου Wild is the wind. Από ένα σημείο και μετά λίγο το χάνεις, γίνεται σαν βυζαντινός κανόνας κάπως (η ωδή β’, η πένθιμη, που οι περισσότεροι κανόνες παραλείπουν).

Το τραγούδι είναι απόδοση στα αγγλικά του La Mort από τον Μεγάλο Βαλλώνο:

Αυτή η εκτέλεση είναι πέρα για πέρα αμήχανη, μετεωρίζεται μεταξύ σανσόν, βωντβίλ και εμβατηρίου. Πιθανότατα ο Μπρελ δεν αισθανόταν άνετα με τους στίχους ή δεν ήθελε να πάει προς τη μεριά των μεγάλων δραματικών ερμηνειών και έμεινε σε μια διάθεση που θυμίζει κάτι τραγουδάκια του όπως αυτό.

Μεταξύ Μπόουι και Μπρελ στέκεται ένας άλλος γίγαντας, αν και παραγνωρισμένος: ο Σκοτ Γουώκερ. Αυτός μετέφρασε το τραγούδι στα αγγλικά, όπως και άλλα του Μπρελ, αυτός το ερμήνευσε ως κάτι στωικά θρηνητικό. Το ανέδειξε με τη δυνατή αλλά ελεγειακή ερμηνεία του αλλά και με την κάπως πιο σινατραϊκή ενορχήστρωση. Θα τον μιμηθούν εκατοντάδες στο πώς τραγουδάμε τον θάνατο, θέμα που η αμερικάνικη ποπ κουλτούρα αποφεύγει μέχρι θανάτου.

Θα μπορούσαμε να είχαμε μείνει με την ερμηνεία του Σκοτ Γουώκερ, άλλωστε αυτή του Μπρελ την έχουμε μάλλον ξεχάσει.