Ψ

Ω όχι, δεν είμαι πια ο getting away with it (all messed up), δεν είμαι εκείνος ο always anxious, always timid.

Φυλακές στεγανότερες από εκείνες που χτίζουμε γύρω μας δεν υπάρχουν: γνωστά πράγματα.

Σε κάθε σχέση με ανθρώπους πρέπει να θυμόμαστε ποιο μέρος τους μας αφορά και ποιο όχι.

Πολεμώντας τη Μηχανή έμαθα τελικά ότι χρειάζεσαι απόσταση από αυτήν για να τη νικήσεις: τους αγχέμαχους τους αιχμαλωτίζει και τους αφομοιώνει.

Ξανά: στους άλλους βλέπουμε και κρίνουμε αυτό που μας τρώει.

Κάθε τρυφερότητα και κάθε χαρά και κάθε στόρυ τελειωμένο κι ατελείωτο αναδεικνύεται καθώς αναδύεται μέσα από τα σύννεφα της ενοχής και του φόβου κι αστράφτει σαν αεροσκάφος.

I chose not to choose, I chose something else.

Η Μηχανή δεν είμαι εγώ. Η Μηχανή θέλει να γίνει εγώ.

Εμπέδωσα πια το pecca fortiter και κατάφερα να το συνεχίσω με το crede firmiter. Παραμένω στο Hier stehe ich, αλλά το ich kann nicht anders περισσεύει.

Δεν θα γίνουμε τα πάντα όχι μόνον τοις πάσι αλλά ούτε καν για έναν και μόνον έναν άνθρωπο.

Α δεν φοβάμαι πια, όχι τόσο πολύ, όχι ανυπεράσπιστα.