Σε έναν τόπο όπου αποξηραμένα λείψανα μουμιοποιημένων ανθρώπων εκτίθενται μέσα σε γυάλινες προθήκες σαν άφθαρτα σκηνώματα αγίων, το σεπτότερο λείψανο είναι το ΚΚΕ.
Μιλάμε για το Κόμμα, το οποίο από το 2010 και μετά έχει επιλέξει να μην κάνει τίποτε ακριβώς επειδή δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες. Στις κινηματικές κι εξεγερτικές τάσεις μεταξύ 2010 και 2015 απαντούσε με ένα «δεν θα γίνουμε σαν αριστεριστές, για τ’ όνομα του Λένιν!» και φρόντιζε να κάνει πέρα τους παλαβούς αναρχικούς κτλ. κρατώντας τα μπόσικα.
Το ’15 αρνήθηκε να συγκυβέρνησει με τον ΣΥΡΙΖΑ· και βεβαίως το 2022 έχει να μας λέει δικαιωμένο πως ορθώς έπραξε, αφού τελικά φάνηκε τι σούργελα και ρεφόρμες ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέται βεβαίως κανείς πώς θα ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα σήμερα αν αντί από τον Πάνο Καμμένο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναγκαστεί να κυβερνήσει υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ, ή έστω με την ανοχή του ΚΚΕ, όπως κάνουν κάτι σύντροφοι την Ιβηρική. Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε το αριστερό Υπερεγώ κάθε κνίτη, το Κόμμα, να τον κατατρύχει διαρκώς, άσε που θα είχε ανάγκη τις έδρες του.
Ναι ίσως να μην πήγαινε καλά το εγχείρημα, ναι ίσως θα κατέρρεε μια τέτοια κυβέρνηση αλλά νομίζω ότι κάπως αλλιώς θα ήταν τα πράγματα τώρα, αν ενδεχομένως είχε περάσει από το Υπουργείο Εργασίας στέλεχος του Περισσού λ.χ.
Βεβαίως το ΚΚΕ δεν αποτόλμησε τέτοια αποκοτιά, άλλωστε την αποκοτιά την έκανε το 1989 για λόγους σαφώς λιγότερο σοβαρούς από αυτούς που συνέτρεχαν το 2015 και οι οποίοι μάς απασχολούν και σήμερα και για δεκαετίες ακόμα.
Βεβαίως το ΚΚΕ δεν είναι οπορτούνες, το ΚΚΕ έχει ιστορία· πλην όμως έχει ιστορία όπως η μάνα μας η ελληνίδα: το ΚΚΕ είναι άσπιλο, αμόλυντο, άμωμο. Δεν ήταν δυνατόν να έχει συμμετάσχει σε κυβέρνηση από την οποία θα αναγκαζόταν λόγου χάρη να αποχωρήσει, ακριβώς όπως η ελληνίδα η μάνα δεν μπορεί να είναι ερωτικό υποκείμενο εκτός μητρότητας. Πάνω κάτω τα έχει πει ο σφος Φαράκος αυτά.
Το ΚΚΕ είναι σεπτό: άσπιλο, αμόλυντο, άμωμο. Συνεπώς πρέπει να παραμείνει εκεί στο 5% άφθαρτο, άλιωτο, ανέγγιχτο και να περιμένει πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες, πότε θα εξαθλιωθεί κι άλλο ο κόσμος, πότε θα εξανδραποδιστούμε σε σημείο θραύσης, ακόμα περισσότερο πότε θα ξεφτιλιστούν ακόμα περισσότερο οι θεσμοί της αστικής δημοκρατίας που το ΚΚΕ περιφρουρεί. Τότε θα κάνει τη σοσιαλιστική επανάσταση, είτε τοπικά είτε παγκόσμια, εξαρτάται από το ποια τάση θα επικρατεί τότε στην Κεντρική Επιτροπή.
Το σημαντικό είναι να μην κακολογούμε του ΚΚΕ, το οποίο μαζί με την Εκκλησία, τον Στρατό και τη μάνα μας αποτελούν τοτέμ.
Καλύτερα από απλή μάνα, το Κόμμα, όπως η συνομήλική του βασίλισσα Ελισάβετ, έχει εμπεδώσει και έχει τελειοποιήσει την τέχνη του να μην κάνεις τίποτα ακόμα και όταν στην κοινωνία γίνεται κακός χαμός: το σημαντικό είναι να μην προδώσει το ΚΚΕ την ιστορία του, τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο την έχει προδώσει ― όμως ας μην τα λέμε τώρα τα γνωστά, για τα οποία άλλωστε έχει κάνει την αυτοκριτική του.
Το κεφαλαιώδες είναι να μην φθαρεί το ΚΚΕ, να μη σπιλωθεί, να μη μολευτεί το όνομα του κι η φήμη του, όπως η βασίλισσα της Αγγλίας ― εξίσου μουμιοποιημένο, εξίσου αδρανές και εξίσου σεπτό βεβαίως. Πρέπει να συνεχίσει να καρπώνεται τη δόξα κάθε Πελετίδη και κάθε πύρινου Παφίλη, ενώ η Κεντρική Επιτροπή περιμένει την Επανάσταση φορώντας τα γάντια της και χωρίς να λερώνει τα χέρια της με συγκυρίες που δεν είναι απεργιακού χαρακτήρα.
Άλλωστε χωρίς Κεντρική Επιτροπή τι είμαστε παρά μέρος αυτής της Αριστεράς της πλάκας, που είτε σεχταρίζει είτε ψήφισε μνημόνια και που γενικά δεν ξέρει τι της γίνεται.
Sraosha 