Αμερικανικές εμμονές

Πάντοτε με συνάρπαζαν τα τυφλά σημεία των κοινωνιών. Στην περίπτωση των Αμερικάνων, η εύκολη λύση είναι να μιλάει κανείς χονδροειδώς κι απλοϊκά για μια σύνθετη και αντιφατικά πολύπλοκη κοινωνία ωσάν να είναι πλασμένη αποκλειστικά από τον καπιταλισμό. Υπάρχουν όμως πολλά περισσότερα:

Θεός

Είναι κωμικός ο τρόπος που ο Θεός μπαίνει σφήνα, κι όχι με την καλή έννοια, σε τόσες δημόσιες και ιδιωτικές συζητήσεις στις οποίες συμμετέχουν Αμερικάνοι ― μόνο με πολύ πιστούς Άραβες το βλέπει κανείς αυτό. Ο Θεός ασχολείται με τα πάντα: από τον κοκκύτη του εγγονού μέχρι το μέλλον της ανθρωπότητας, από τη νίκη της σχολικής ομάδας σόφτμπολ μέχρι την επικράτηση της δημοκρατίας σε διάφορα αλωμένα από τις ΗΠΑ ξερικά χωράφια στη Μέση Ανατολή.

Οικογένεια

Παρακολουθώ έργα μαζικής κουλτούρας αμερικάνικα ή αμερικανικής εμπνεύσεως και περιμένω τη σελίδα ή τη στιγμή που θα ακούσουμε το κήρυγμα για το πόσο σημαντική κι αναντικαστάστατη είναι η οικογένεια και για το πώς η οικογένεια είναι καταφυγή κι αποκούμπι όταν όλα τα άλλα σε απογοητεύσουν ή σε προδώσουν: από τις οικογένειες που σώζονται ενώ ο κόσμος τελειώνει με πάταγο μέχρι την οικογένεια που φτιάχνεις εσύ στο υπέροχο Pose, από την αλλόκοτη ανοχή ή και προσδοκία του να περάσεις μια ζωή με κάποιον ή κάποια που ήταν high school sweetheart, μέχρι τις διάφορες συμβολικές αιμομιξίες που απαιτεί η ερωτική μονογονία. Τις περισσότερες φορές το πρωτείο της οικογένειας διασφαλίζεται με στανική μονογαμία και εμμονική αποκλειστικότητα: η Ψυχώ δεν είναι ποτέ μακριά από κάτι τέτοιο. Επιπλέον, ίσως δεν είναι τυχαίο ότι στο συλλογικό αμερικανικό φαντασιακό σαρώνουν οι πορνογραφικές αναπαραστάσεις αιμομικτικού χαρακτήρα ― πάντοτε εντός δεσμών προσχηματικώς εξ αγχιστείας.

Το αμερικανικό όνειρο

Μπορείς να γίνεις ό,τι θες, μπορείς να γίνεις όλα, και μπορείς να τα πετύχεις με στοχοπροσήλωση και σκληρή δουλειά. Επίσης, πετάει ο γάιδαρος, κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει, φασούλι το φασούλι γίνεσαι εκατομμυριούχος ― και άλλα γραφικά δημώδη. Εγώ, ας πούμε, θα μπορούσα να γίνω Παβαρότι κι ας ψοφούν τα ζα κι ας μαραίνονται οι κατηφέδες όταν τραγουδάω.

Αποστροφή προς τις απολαύσεις

Είθισται διάφοροι νεορθόδοξοι ημιμαθείς να θεωρούν ότι κάθε τι αμερικάνικο είναι και καλβινιστικό: τόσο ξέρουν κι αυτοί. Υπάρχει ωστόσο κάτι βαθύτατα καλβινιστικό στην αποστροφή των Αμερικανών απέναντι στις απολαύσεις, εκτός κι αν είναι γαστριμαργικές: η λαγνεία καταδεικνύει έλλειψη έρματος και έλλειμμα χαρακτήρα, η χαρά των περισσότερο ή λιγότερο χαλαρωτικών, διεγερτικών ή ψυχοτρόπων ουσιών (από το κρασί μέχρι την κόκα κι από τον καφέ μέχρι τα τριπάκια) είναι επιεικώς ύποπτη, η μουσική παρασύρει, η λογοτεχνία στήνει είδωλα και ανοίγει την ατραπό του παραστρατήματος κτλ. κτλ. κτλ.

Επιβίωση-Αυτοάμυνα-Οπλοφορία

Τι να λέμε. Επιβίωση. Η επιβίωση είναι δύναμη. Επιβιώνει πυροβολώντας. Παραμένεις ελεύθερος πυροβολώντας. Επιβιώνεις ξεκαυλώνοντας πυροβολώντας. Πρέπει να αμύνεσαι. Προστατεύω σημαίνει μακελεύω όσους δεν προσταεύω. Και ούτω καθεξής.

3 σκέψεις σχετικά με το “Αμερικανικές εμμονές

  1. Ο Phillip Dick λεει ότι «Η Αυτοκρατορία ποτέ δεν τελείωσε», ο Clive Barker μιλάει για Αμερικές, μια μεγάλη κοιλιά που χωνεύει τα πάντα, δύσκολο να την καταλάβεις, απλά μπορείς μόνο να την αποδεχθείς. Και να προσέχεις: οι πολυεθνικές της αποΦΑΣΙΖΟΥΝ .

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε