Πώς μεγαλώσαμε κι εμείς 2

Βλέποντας αυτό

είπα στη συμβία με ύφος καρδιναλέ, δηλαδή μεταξύ Αθήναιου και dkamen (φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί):

«Αν ο μπιχεβιορισμός είχε την παραμικρή αξία, με τέτοιες παραστάσεις κι ερεθίσματα, θα έπρεπε όλοι οι άντρες της γενιάς μου να είμαστε γκέι.»

Η συμβία σήκωσε με νόημα το βλέμμα πάνω από το καπάκι του λάπιτόπ της

«Γιατί, τι είστε;» είπε.

17 σκέψεις σχετικά με το “Πώς μεγαλώσαμε κι εμείς 2

  1. Μα, εδώ που τα λέμε, βρε Σράοσά μου, καλύτερα δεν είναι που γίναμε γκέι; Παρά να είχαμε καταντήσει στρέιτ που ακούνε Αλεξίου ή Μάλαμα νομίζοντας ότι είναι ψαγμένοι; Και συχνάζουν σε κάτι καταγώγια στην Κολοκοτρώνη πιστεύοντας ότι κάτι κερδίζουν αν ακούνε ποιοτικό ροκ;Το πόση μιζέρια γλιτώσαμε στα 40 παρά κάτι χάρη σε κάτι τέτοια διαμάντια των 80s δεν λέγεται…Να'σαι καλά και πάλι :)Α+

    Μου αρέσει!

  2. Καλησπέρα σε όλους (ή, όπως λέει ο Τζόκερ: «Gooood evening, ladies and gentlemen, I am tonight's en-ter-tain-ment…«@provato, @sara: Χρυσόστομη μεν, καταπέλτης δε. Προτού την ανακηρύξετε αγία, πρέπει (;) να ακούσετε την ανάλυση που έκανε για τους τριαντάρηδες «γκέι αισθηματίες», που έγιναν γκέι για να μπορούν «να ακούνε Κάιλυ, να μένουν απενοχοποιημένα κολλημένοι στη μαμά τους και να βάζουνε ροζ φλοκάτες και μαύρους πολυελαίους στα σπίτια τους». Γι' αυτήν, οι πραγματικοί γκέι άντρες είναι αυτοί που έγιναν γκέι από σεξουαλικό προσανατολισμό, και είναι ηλικίας από σαράντα και άνω.@A+: Όλο ευχές σε βλέπω, κάπου το πας εσύ. Άσε που μ' αρέσει ο Μάλαμας…@gasireu: Κοίτα, ας όψονται το Μουσικόραμα, ο 3-44 κι ο 2-67.@G-GL: Καθόλου δεν είστε εκτός συναγκωνισμού: Klaus Nomi ακούγαν οι ντεκλαρέ γκέι στο σχολείο αλλά κι όλοι εμείς οι καημένοι που βλέπαμε τη διαφήμιση του Καμπάρι με το Toooootal Eclipse. Ενώ τώρα τι δείχνουνε στη νεολαία μας; Τη Salma Hayek να παίρνεται για ένα ποτήρι σπρίτσερ με πάγο…@aceras: Θίγεις μεγάλο θέμα. Εγώ ετεροφυλόφιλο πουστομάστιγα δεν έχω γνωρίσει, εκτός ίσως από κάτι αλκοολικά μειράκια στη Σκωτία. Όποιος μισεί τους γκέι πιθανότατα τους ποθεί απεγνωσμένα. Κλισέ αλλά…Όσο για τα ρισέτ, αντιπροτείνω: ένα τραγούδι που με συνοδεύει πάντα (γεννήθηκα απέναντι από το Ψυχικό, φάτσα στην πρεσβεία του Ερέτς Ισραέλ, αλλά μεγάλωσα στον Βοτανικό και στο Μεταξουργείο).Επίσης, το ομορφότερο ελληνικό τραγούδι, ιδίως με εκείνη τη συμφωνική εισαγωγή που του είχανε βάλει και ακούγαμε στο ρολόι της ΥΕΝΕΔ…

    Μου αρέσει!

  3. Sraosha, καταλαβαίνετε ότι η πληρότητα του πράγματος θα απαιτούσε κι ένα τρίτο μέρος για την ευρύτερη ομάδα των κάγκουρων/βαριοροκάδων/χέβιμεταλάδων, ας πούμε κάτι από ac/dc. Για τίποτα περισσότερο από την διαβολική διαιώνιση του είδους. Ού να μου χαθείτε! Αχαΐρευτοι!

    Μου αρέσει!

Αφήστε απάντηση στον/στην Sara Ακύρωση απάντησης