Σατάν

Γενικά οι θρησκείες είναι για τα μπάζα· όλες οι θρησκείες: παλιές δοκιμασμένες λύσεις σε λάθος προβλήματα. Από την άλλη, οι θρησκείες είναι αρκετά ευρείες για να επιτρέπουν στους πιστούς τους να κάνουνε του κεφαλιού τους μέχρι ενός σημείου χωρίς καν να γίνουν αιρετικοί κι αφορισμένοι: από τους μειλίχιους ασκητές του Γάγγη μέχρι τα εθνικιστικά σκυλιά του BJP, από τους χαμογελαστούς βουδιστές χωρικούς μέχρι τους ζαμπόνηρους Ταϋλανδούς μοναχούς κ.ο.κ.

Οι μεγάλες θρησκείες είναι όντως αυτό που οι Άγγλοι λένε broad churches, αρκεί να είσαι έτοιμος να ερμηνεύσεις την κωμική μυθολογία τους ως απείκασμα πνευματικού βάθους και μεταρσιωτικού ύψους.

Από αυτή την άποψη είναι τερατώδες να αξιολογούμε ένα δισεκατομμύριο μουσουλμάνους με βάση τη συμπεριφορά μιας μερίδας φανατικών ή αυτής των γνήσια καταχθόνιων ουαχαμπιστών. Φανταστείτε να αξιολογούνταν η Χριστιανοσύνη με βάση τους αμερικανούς Βαπτιστές ή τους μοναχούς της ερήμου της Ιουδαίας.

Αυτά για τις μεγάλες θρησκείες, γιατί οι μικρές και οι σύγχρονες θρησκείες, κάτι μάρτυρες του Ιεχωβά, μορμονισμοί και σαηεντολογίες, τείνουν να είναι κανονικά τρελοκομεία και όσον αφορά το κοινό τους και όσον αφορά την οργάνωσή τους (επιτήρηση και τιμωρία κτλ.).

Μια μικρή θρησκεία που καθόλου δεν μου κάθεται είναι ο σατανισμός. Μη με παρεξηγείτε, πάντοτε ήμουν με τους κακούς όταν έβλεπα κινούμενα σχέδια και παρόμοια: με τον Ζόλταρ, με τη Βάντα, με τον Νταρθ Βέιντερ, με όλους τους τύπους και τις τύπες που έκαναν μουάχαχα ρίχνοντας πίσω το κεφάλι τους με οίηση και μέθη.

Αλλά εδώ μιλάμε για θρησκεία, ρε μαν. Μου είναι δύσκολο να χωνέψω ότι παίρνεις τον κομπλεξικό πεπτωκότα άγγελο μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, έναν κοσμικό Ιζνογκούντ, και χτίζεις μια θρησκεία πάνω του: «Άσε με να βασιλέψω δίπλα σου, Θεέ», «Όχι Εωσφόρε!», «Ντου αλάνια μου, πάρτε τον!», «Μιχαήλ, όρμα τους.», «Αααααααααα» ― εδώ στο «Αααααααααα» φανταστείτε τον στυλιζαρισμένο άγγελο των Led Zeppelin να πέφτει στην Άβυσσο.

Μια παρένθεση για τους δύο αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ στα θυρόφυλλα του ιερού των εκκλησιών μας: δεν αντιπροσωπεύουν τις δύο κυρίαρχες εκδοχές του κουήρ άντρα; Ο ένας με στολή, ξίφος και μπρατσόνια, ο άλλος με μακιγιάζ, λέλουδο και κελεμπία. Εδώ τα υπόλοιπα για τους αγγέλους.

Λένε λοιπόν οι σατανιστές ότι ναι, ο Εωσφόρος που λατρεύουν, ο πεπτωκώς άγγελος, είναι ακριβώς αυτό: ο αντάρτης κατά της μονοθεϊστικής απολυταρχίας, αυτός που κρυγάζει non serviam απέναντι στην εξουσία και στους τσάτσους της που ανταποκρίνονται στα «στώμεν καλώς», η χαρά της Φύσης απέναντι στη σκυθρωπή αποστείρωση των αποπνευματωμένων, η ανταρσία του Ανθρώπου απέναντι στον υπερβατικό Τύραννο (με ολίγη από σφαγιασμένα κοτόπουλα και οργιάκια που τα κάνεις και χωρίς πεντάλφες ― αλλά ας μην πλατειάζω). Πολύ ωραία όλα αυτά. Με μία μικρή διαφορά: στην καλύτερη περίπτωση δεν υπάρχει ένας σατανάς αλλά δύο· στη χειρότερη ο σατανάς είναι ο τσάτσος του Θεού.

Ο ένας σατανάς είναι ο Εωσφόρος και η παρέα του, οι οποίοι στασίασαν και κατέληξαν στην Άβυσσο, κατέληξαν πιο συγκεκριμένα «εἲς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ ἀγγέλοις αὐτοῦ», αυτό το ίδιο για το οποίο σύμφωνα με τη γνωστή περικοπή ο Χριστούλης προορίζει κάθε λογής πλούσιους και μισάνθρωπους, παρεμπιπτόντως. Και εκεί βρίσκεται, λέει η μυθολογία, ο στασιαστής τσαμπουκάς: στην Κόλαση, στου πηγαδιού τον πάτο κατά τον Δάντη. Δεν έχει καν την ευχέρεια, σαν τον Μαμ-Ρα, να ξυπνάει κάθε τόσο από τον αιώνιο ύπνο του. Ο Διάβολος δεν είναι ο αφέντης της Κόλασης, είναι ο κατάδικος για τον οποίο φτιάχτηκε η Κόλαση. Σιγά μην του έφτιαχνε ο Άλλος βασίλειο του αντάρτη: Πανάγαθος είναι, όχι κομματάρχης.

Αυτός είναι ο ένας σατανάς λοιπόν, η εν πάση περιπτώσει ο σατανάς που εμπνέει τους σατανιστές να είναι φιλάνθρωποι και αντίθεοι και να βγάζουν κωλοδάχτυλα, κερατάκια και non serviam απέναντι στις εξουσίες: ο πεπτωκώς Εωσφόρος.

Πάντως πρέπει πριν την πτώση του να ήταν μεγάλη μούρη ο Εωσφόρος, όχι μόνο γιατί το λέει ο Μίλτον αλλά και λόγω του εξής μυστηριώδους ψαλμικού χωρίου (Ψαλμός 109, ή 110 αν είσθε αλλόδοξος): « Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. […] ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.» Η χριστιανική ερμηνεία είναι ότι ο Θεός Πατέρας μιλάει στον Θεό Υιό και τον συγκρίνει με τον Εωσφόρο, η ιουδαϊκή είναι είτε wtf, bro?, είτε φιλολογική.

Ο άλλος σατανάς, ο ἄγγελος σατᾶν, είναι αυτός που ξέρουμε από τη δράση του στην ιουδαϊκή και στη χριστιανική μυθολογία: αυτός που απάτησε την Εύα (εκτός κι αν ήταν εκείνη η γκομενάρα η Λίλιθ, αλλά ας μην μπούμε στα αποκρυφιστικά), αυτός που καυλώνει μοναχούς και λαϊκούς, αυτός που έκανε ντηλ με τον Θεό για να καταστρέψει τον Ιώβ, έτσι για να δούν οι δυο τους μια Τρίτη απόγευμα αν θα βλαστημήσει και αν θα σιχτιρίσει τον Θεό του, αυτός που έπιασε τον Χριστό στην έρημο (σε μια από τις αγαπημένες μου βιβλικές σκηνές) και τον πέρασε κρας τεστ, άγρια και ζόρικα κρας τεστ ομολογουμένως.

Αυτός ο σατανάς δεν είναι παρά ένας μπράβος που «του επιτρέπει» ο Θεός να πηγαίνει να τσεκάρει αν οι δούλοι Του (αλλά και ο Υιός Του) Τού είναι πιστοί ή αν Του κάνουν νερά. Είναι ένας παρακρατικός του Θεού, οπότε οι λειτουργοί Του τον ταράζουν στη νομιμότητα και στους εξορκισμούς όπου τον πετύχουν αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε: για τον Κύριο Σαβαώθ δουλεύει κι αυτός αλλά μαφιόζικα, στη σκιά.

Επιπλέον, αυτός ο διάολος είναι άλλοθι: εκείνος που, λέει, ευθύνεται για νεκρά παιδάκια (από καρκίνους, λιμούς, λιτότητες ή βόμβες ― αδιάφορο), που βάζει λευίτες να βιάζουν άλλα παιδάκια, που ξεκινάει πολέμους, που βάζει τους φονιάδες να γίνουν φονιάδες κτλ. Κάνει όλες τις βρωμοδουλειές με τις οποίες δεν θέλει να σπιλώσει τα άχραντα και άπλαστα χέρια Του το Μεγάλο Αφεντικό του (και δικό μας).

Εννοείται ότι αιώνες χριστιανικής και ισλαμικής θεολογίας προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί οι δύο σατανάδες είναι ο ένας και ο αυτός, ο πεπτωκώς άγγελος (η ιουδαϊκή θεολογία τον έχει σε γενικές γραμμές κλασμένο τον διάολο). Κι όμως αν δεν είναι δύο οι σατανάδες, ο ένας αντάρτης δεσμώτης και ο άλλος σκιώδης μπράβος, τότε ο Σατανάς είναι και τα δύο: αντάρτης που έγινε λίγο χαφιές, ένας κανονικός ασφαλίτης.

Ε, αυτόν θέλετε να λατρέψετε ρε παιδιά;